Spanje 2015
September 2015, deze maal is onze bestemming centraal Spanje. Wij vertrekken op 6 september vanuit Zaventem richting Madrid om deze stad voor een paar dagen te bezoeken en nadien verder te reizen naar de Sierra de Gredos en Extramadura.
In Madrid aangekomen genieten wij van de tapa’s, cruzcampo’s en Spaanse wijnen en natuurlijk van de heerlijke zon. Madrid is een mooie maar zeer drukke stad dus goed voor een paar dagen. Wij verlaten de stad op 09 september en gaan naar ons volgend verblijf: Hostal Almanzor in Navarredonda de Gredos en hier verblijven wij tot 14 september. De eigenaar van het hotel blijk ook een gepassioneerd natuurfotograaf te zijn en heeft aan de achterzijde van zijn hotel een fotohut gemaakt vanwaar uit men verschillende vogels en zelfs een vos kan waarnemen. Het hotel op zich is een beetje aan renovatie toe maar het eten is er verschrikkelijk lekker en daarom zeker een aanrader. De vrouw des huizes maakt enorm lekkere Spaanse gerechten klaar om vingers en duimen af te likken.
Navarredonda de Gredos is gelegen in de Sierra de Gredos en dit is een bergketen dat zich situeert tussen Avila, Caceres, Madrid en Toledo, het hoogste punt is de Pico Almanzor (2592m). Sierra de Gredos is een beschermd natuurgebied met een oppervlakte van 86236ha, het is ongeveer 100km lang en een vrijwel ongerept natuurgebied met talrijke fraaie kleine dorpjes waar men nog kan genieten van eenvoud, stilte en lekkere dingen. Toeristen kom je er vrijwel niet tegen, maar in de weekends komen de Madrilenen hier graag verkoeling zoeken.
Het dorpje verder dan Navarredonda is Hoyos del Espino bekend om de steenbokken. Via Hoyos rijd je naar het Plataforma de Hoyos, dit is een parkingplaats gelegen in het berggebied van waaruit men prachtige wandelingen kan maken, waaronder naar Laguna Grande (het Grote Meer). Met een beetje geluk kan men vanop de parking reeds steenbokken zien langs heen de bergflanken of zelfs op de parking. De weg van Hoyos naar Plataforma is zeker de moeite waard en zeker niet gevaarlijk om rijden. Let wel op! in het weekend moet men er halverwege tol betalen om tot aan de parking te geraken. Iedere morgen was dit mijn route voor ik mij begaf aan het ontbijt, éénmaal heeft dit geloond daar ik voor zonsopgang een steenbok tegen kwam die rustig stond te grazen langsheen de wegkant. Eens de zon zich liet zien was hij verdwenen maar toch blij met de genomen foto’s.
In deze streek hebben wij dan ook verschillende wandelingen gemaakt en waar men ook gaat het is steeds de moeite.
Ook hebben wij vanuit Navarredonda andere stadjes bezocht zoals El Barco de Avila en de prachtige stad Avila.
El Barco de Avila is een gezellig stadje gelegen aan de rechteroever van de Tormes. Er zijn nog delen te zien van de oude bijna twee meter dikke stadsmuur, een oude Romeinse brug en een gotische kerk. Op de heuvel ligt het 14e eeuw kasteel.
Avila eveneens een gezellige stadje en tevens één van de meest bezienswaardige steden van Spanje! Deze oud-Castiliaanse stad ligt op 1131 meter hoogte en is daarmee de hoogst gelegen stad van Spanje. Tijdens ons bezoek aan Avila hadden wij het geluk dat er die dag de aankomst was van de 19e rit van de Vuelta. Ik spreek hiervan geluk omdat wij er vroeg waren, de straten werden kort daarop afgesloten voor het verkeer en dus voor de rest van de dag was het in de binnenstad rustig bijna geen toerist te bespeuren. Bezoek aan de stad en aankomst van de Vuelta, wij hebben ervan genoten.
Voor de laatste bestemming rijden wij richting Torrejon el Rubio gelegen in de provincie Caceres Extramadura. Hier logeren wij bij Carmen in haar paleisje: Palacia Viejo De Las Corchuelas. www.lascorchuelas.com
Een prachtig gerestoreerde hoeve van zo’n 200 jaar oud grenzend aan het Nationaal park Monfragüe.
Hier ook een aanrader wat betreft rust, lekker eten, pracht domein,…. en niet te vergeten haar Gin-tonics.
Nationaal park Monfragüe is één van de vijftien nationale parken van Spanje, het heeft een oppervlakte van 18118 ha beschermd gebied. Niet ver van ons verblijf ligt Villareal de San Carlos dit is een gehucht van de gemeente Serradilla en staat volledig in het teken van het Nationaal park, men vindt er een bezoekerscentrum en is een ideaal vertrekpunt van verschillende wandelingen. Tussen ons verblijf en Villareal de San Carlos komt men Salto del Gitano tegen, een indrukwekkende rotsklip met een al even indrukwekkende vogelgemeenschap met de grootste populatie vale gieren van het park. Hier heb ik verschillende malen gestopt om er foto’s te nemen van de vale gieren, monniksgier en blauwe rotslijster.
Monfragüe is waarschijnlijk de beste plek van Extramadura om vogels te kijken in het voorjaar, maar niet tijdens de maand september. Dan is het er de beste periode om er te genieten van het burlen van de talrijk aanwezige edelherten. Op het domein van ons verblijf alleen al was een waarlijk paradijs hiervoor. De weg tussen de openbare weg en Palacio De Las Corchuelas was weliswaar gelegen op haar privé domein en was enkel toegankelijk voor gasten (wij waren gedurende ons verblijf alleen met nog een ander Spaans koppel) en het was er dus zeer rustig, deze gravelroad liep grotendeels tussen de kurkeiken waar de edelherten kwamen schuilen tegen de zon en kwamen er eten van de jonge eikels en drinken van het schaarse water. Dagelijks reed ik voor zonsopgang langsheen deze weg om er de edelherten te fotograferen bij opgaande zon zonder de dieren echt te storen.
Wordt vervolgd!!!
In Madrid aangekomen genieten wij van de tapa’s, cruzcampo’s en Spaanse wijnen en natuurlijk van de heerlijke zon. Madrid is een mooie maar zeer drukke stad dus goed voor een paar dagen. Wij verlaten de stad op 09 september en gaan naar ons volgend verblijf: Hostal Almanzor in Navarredonda de Gredos en hier verblijven wij tot 14 september. De eigenaar van het hotel blijk ook een gepassioneerd natuurfotograaf te zijn en heeft aan de achterzijde van zijn hotel een fotohut gemaakt vanwaar uit men verschillende vogels en zelfs een vos kan waarnemen. Het hotel op zich is een beetje aan renovatie toe maar het eten is er verschrikkelijk lekker en daarom zeker een aanrader. De vrouw des huizes maakt enorm lekkere Spaanse gerechten klaar om vingers en duimen af te likken.
Navarredonda de Gredos is gelegen in de Sierra de Gredos en dit is een bergketen dat zich situeert tussen Avila, Caceres, Madrid en Toledo, het hoogste punt is de Pico Almanzor (2592m). Sierra de Gredos is een beschermd natuurgebied met een oppervlakte van 86236ha, het is ongeveer 100km lang en een vrijwel ongerept natuurgebied met talrijke fraaie kleine dorpjes waar men nog kan genieten van eenvoud, stilte en lekkere dingen. Toeristen kom je er vrijwel niet tegen, maar in de weekends komen de Madrilenen hier graag verkoeling zoeken.
Het dorpje verder dan Navarredonda is Hoyos del Espino bekend om de steenbokken. Via Hoyos rijd je naar het Plataforma de Hoyos, dit is een parkingplaats gelegen in het berggebied van waaruit men prachtige wandelingen kan maken, waaronder naar Laguna Grande (het Grote Meer). Met een beetje geluk kan men vanop de parking reeds steenbokken zien langs heen de bergflanken of zelfs op de parking. De weg van Hoyos naar Plataforma is zeker de moeite waard en zeker niet gevaarlijk om rijden. Let wel op! in het weekend moet men er halverwege tol betalen om tot aan de parking te geraken. Iedere morgen was dit mijn route voor ik mij begaf aan het ontbijt, éénmaal heeft dit geloond daar ik voor zonsopgang een steenbok tegen kwam die rustig stond te grazen langsheen de wegkant. Eens de zon zich liet zien was hij verdwenen maar toch blij met de genomen foto’s.
In deze streek hebben wij dan ook verschillende wandelingen gemaakt en waar men ook gaat het is steeds de moeite.
Ook hebben wij vanuit Navarredonda andere stadjes bezocht zoals El Barco de Avila en de prachtige stad Avila.
El Barco de Avila is een gezellig stadje gelegen aan de rechteroever van de Tormes. Er zijn nog delen te zien van de oude bijna twee meter dikke stadsmuur, een oude Romeinse brug en een gotische kerk. Op de heuvel ligt het 14e eeuw kasteel.
Avila eveneens een gezellige stadje en tevens één van de meest bezienswaardige steden van Spanje! Deze oud-Castiliaanse stad ligt op 1131 meter hoogte en is daarmee de hoogst gelegen stad van Spanje. Tijdens ons bezoek aan Avila hadden wij het geluk dat er die dag de aankomst was van de 19e rit van de Vuelta. Ik spreek hiervan geluk omdat wij er vroeg waren, de straten werden kort daarop afgesloten voor het verkeer en dus voor de rest van de dag was het in de binnenstad rustig bijna geen toerist te bespeuren. Bezoek aan de stad en aankomst van de Vuelta, wij hebben ervan genoten.
Voor de laatste bestemming rijden wij richting Torrejon el Rubio gelegen in de provincie Caceres Extramadura. Hier logeren wij bij Carmen in haar paleisje: Palacia Viejo De Las Corchuelas. www.lascorchuelas.com
Een prachtig gerestoreerde hoeve van zo’n 200 jaar oud grenzend aan het Nationaal park Monfragüe.
Hier ook een aanrader wat betreft rust, lekker eten, pracht domein,…. en niet te vergeten haar Gin-tonics.
Nationaal park Monfragüe is één van de vijftien nationale parken van Spanje, het heeft een oppervlakte van 18118 ha beschermd gebied. Niet ver van ons verblijf ligt Villareal de San Carlos dit is een gehucht van de gemeente Serradilla en staat volledig in het teken van het Nationaal park, men vindt er een bezoekerscentrum en is een ideaal vertrekpunt van verschillende wandelingen. Tussen ons verblijf en Villareal de San Carlos komt men Salto del Gitano tegen, een indrukwekkende rotsklip met een al even indrukwekkende vogelgemeenschap met de grootste populatie vale gieren van het park. Hier heb ik verschillende malen gestopt om er foto’s te nemen van de vale gieren, monniksgier en blauwe rotslijster.
Monfragüe is waarschijnlijk de beste plek van Extramadura om vogels te kijken in het voorjaar, maar niet tijdens de maand september. Dan is het er de beste periode om er te genieten van het burlen van de talrijk aanwezige edelherten. Op het domein van ons verblijf alleen al was een waarlijk paradijs hiervoor. De weg tussen de openbare weg en Palacio De Las Corchuelas was weliswaar gelegen op haar privé domein en was enkel toegankelijk voor gasten (wij waren gedurende ons verblijf alleen met nog een ander Spaans koppel) en het was er dus zeer rustig, deze gravelroad liep grotendeels tussen de kurkeiken waar de edelherten kwamen schuilen tegen de zon en kwamen er eten van de jonge eikels en drinken van het schaarse water. Dagelijks reed ik voor zonsopgang langsheen deze weg om er de edelherten te fotograferen bij opgaande zon zonder de dieren echt te storen.
Wordt vervolgd!!!