Wegens de afschuwelijke gebeurtenis op de luchthaven van Zaventem zijn wij (mijn broer Luc en ik) genoodzaakt om onze reis aan te vangen vanaf een andere luchthaven daar Zaventem voor een onbepaalde periode gesloten blijft. Na contact te hebben genomen met Finnair en een nieuwe vlucht te hebben geregeld vanaf Schiphol zijn wij toch blij dat wij alsnog kunnen vertrekken.
Normaal was ons vertrek gepland op maandag 28 maart maar door de omwisseling van ons tickets is ons vertrek voorzien op zondag 27 maart zodat het nodig was om een reservatie te maken voor één nacht in Rovaniemi.

Zondag 27 maart:

Om 5u45 nemen wij de trein in Brussel-Zuid richting Schiphol alwaar wij het vliegtuig nemen naar Helsinki om 11u55 om daarna een binnenlandse vlucht te nemen naar Rovaniemi en daar komen wij aan om 17u45 plaatselijke tijd. Overnachting is voorzien in hotel SkyOunasvaara en hier lekker gegeten met een goede fles wijn erbij, prettig begin van ons Fins winteravontuur.

Maandag 28 maart:
Na de middag was er afgesproken dat men ons komt oppikken met onze huurwagen om te vertrekken richting Jokelantie (Kuohunki), maar eerst maken wij een stevige wandeling door het natuurgebied Ounasvaara rond het hotel. Tijdens onze wandeling viel het ons op dat de straten er nogal ijzig bijliggen en geen dunne laag maar een dikke ijslaag van een paar centimeters. Dus voorzichtigheid is de boodschap zodat we het winterlandschap niet hoeven te bewonderen vanop onze rug.

Kort na de middag kwam onze man met de huurwagen, ik zou eerder moeten zeggen huurbus, toe. Ruimte zat en wij kunnen er zelfs een party in organiseren wegens de grote van deze auto. Na alles te hebben ingeladen vertrekken wij richting Jokelantie alwaar onze chauffeur woont. De goede man sprak enkel Fins en had zo goed als geen kennis van het Engels. Luc had via een Finse website, waar de waarnemingen staan omtrent de aanwezige vogelsoorten www.tiira.fi, vernomen dat er in de omgeving een sperweruil zou zitten en vroeg aan de chauffeur naar de Pollo (Fins voor uil) en de man deed teken dat hij het begreep. Aan een redelijke snelheid over de ice roads kwamen wij na geruime tijd aan een rendierenfarm en de man toonde ons met blijdschap de porro s wat Fins is voor rendier. Blijkbaar was mijn broer zijn uitspraak niet zo goed, dus deze maal geen uil te zien. Na het aanschouwen van deze dieren was het de bedoeling om verder te rijden en hiervoor reed de man achteruit om zich terug naar de weg te begeven. Het stuk vanwaar hij vooruit zou rijden was echter zodanig stijl dat de wagen zijn eigen leven begon te leiden en wij doodleuk naar beneden begonnen te glijden tot we halverwege stil stonden in de kant. Gelukkig was de boerderij helemaal beneden en werden wij geholpen door de vriendelijke boer die de wagen takelde zodat wij konden verder rijden. Aangekomen bij onze brave man zijn huis werden er eerst nog een paar formaliteiten geregeld zodat wij zelf onze weg konden verder zetten richting Kuusamo. Luc was deze maal de chauffeur en voorzichtig loodste hij de wagen de ice road op.

Na hoogstens vijf minuten komt de eerste tegenligger onze richting uit, Luc als een volleerd chauffeur ging gewillig iets meer naar rechts rijden maar blijkbaar iets te gewillig want binnen de kortste keer zaten we vast in de kant en de wagen serieus overhellend naar rechts. Gelukkig stopt de tegenligger die Luc meenam en afzette bij de man die ons is komen halen. Na een tijdje kwamen ze aan, Luc samen met onze oude bekende en diens vriend. Binnen een kortst mogelijk tijd stond onze bus terug waar hij hoorde, op de openbare weg, zonder enige schade. Blijkbaar kennen zij het vak om een wagen degelijk te takelen. On the road again en wij zetten onze reis verder met nog zo een 190 km voor de boeg. De rest van de weg gereden zonder problemen, onderweg drie korhoenen gespot, uiteindelijk komen wij aan op onze bestemming Oivangen Lomakartano Oy – Junganjoentie 4 – Kuusamo. Ons verblijf hier is de blokhut Pikku-Jungaâ een pracht van een 8 personenhut met 4 slaapkamers, sauna, keuken, alles erop en eraan, superverblijf!!!

Na het uitladen zijn we onmiddellijk naar het restaurant gegaan om onze honger te stillen, men heeft hier de mogelijkheid om het ontbijt en eventueel avondmaal te nuttigen waar wij ook gretig gebruik van maken tijdens ons verblijf hier. Het restaurant al even prachtig als de blokhut en het eten is er overheerlijk en dit gedurende ons heel verblijf. Wie ooit in Kuusamo wil verblijven is deze locatie een aanrader. Ik zelf heb reeds een boeking gedaan voor volgend jaar als ik met mijn dochter kom om beren te fotograferen. ‘s Avonds was het een heldere nacht dus deden wij onze eerste stappen in nachtfotografie. Thuis hieromtrent veel gelezen over het fotograferen van het noorderlicht en/of de sterrenhemel, nieuwe lens hiervoor aangeschaft ( Nikon 17-55mm f2.8 ). Ons op een open plaats gezet, weliswaar met bomen rond ons daar wij de buurt nog niet goed kenden, onze eerste foto s gemaakt van de sterrenhemel en ondertussen hopend op het noorderlicht. Op een gegeven moment ziet Luc witte sluiers die zich heen en weer bewogen en beide niet weten wat dit zou zijn. Na enig opzoekwerk op het internet bleek dat dit het noorderlicht te zijn maar in zijn witte vorm. Noorderlicht kan wit zijn als het erg zwak is, het menselijk oog is niet in staat dit zwak licht in kleur te zien daarentegen is een camerasensor veel gevoeliger en hierdoor ziet deze de werkelijke kleur van het noorderlicht. Noorderlicht kan dus wit zijn en hoe heviger de storm hoe beter men de kleuren kan zien, groen is de meest voorkomende kleur maar het kan ook rood en paars zijn. Ook die avond de groene vorm gezien waarvan wij eerst dachten (wegens onwetendheid) dat het afkomstig was van neonreclame, wat achteraf onmogelijk was aangezien de afgelegen plaats waar wij ons bevonden.
De dag nadien hebben wij gehoord van andere mensen dat vanaf de rondom liggende meren het noorderlicht goed te zien was, De volgende keer misschien meer geluk.

Dinsdag 29 maart:
s Morgens aan het ontbijt kregen wij een tip van een plaatselijke gids waar men de taigagaai kan vinden, maar voordat wij ons naar deze plaats begeven gaan wij met Heiki (de eigenaar) te voet naar een vogelvoederplaats met bijhorende schuilhut. Daar er niet teveel beweging was aan de voederplaats besloot ik een wandeling te maken in de omgeving en Luc bleef in de hut om zijn geluk aldaar uit te proberen. Zijn geluk werd bekroond met het bezoek van een koppel bruinkopmezen die zich voor een korte periode lieten bewonderen. Na ons bezoek aan de voederplaats reden wij richting Ruka (skigebied van de regio), voorbij Ruka na zo een vijf kilometer de baan rechts (Vinkkulantie) om hier eveneens na vijf kilometer aan de parking aan de linkerzijde van de straat te stoppen. Hier is een vogelvoederplaats waar geregeld de taigagaaien op af komen.

Lang wachten was niet nodig want al snel kwam de eerste gaai zich te goed doen aan de zaden die er lagen. Hier brachten wij onze voormiddag door met het fotograferen van deze mooie en niet al te schuwe vogels. s Middags terug naar Kuusamo om er een snelle hap te gaan eten, onderweg de eerste twee wilde zwanen gespot die reeds terug waren vanuit hun overwinteringsplaats. De rest van de namiddag in de buurt van ons verblijf gebleven om er een koppeltje waterspreeuwen te fotograferen.
Na het avondmaal terug naar buiten en zagen wij dat het helder weer was met wederom een prachtige sterrenhemel, wij besloten om de wagen te nemen en naar een open plek te rijden daarom reden wij richting Posio om dat ik daar een plek kende tussen twee grote meren waar tussenin een ruime parking lag. Bij aankomst alles uitgeladen de fototoestellen in gereedheid gebracht en de afstandsbediening aangesloten en wachten maar. Na geruime tijd van wachten en nog steeds niets te hebben gezien besloten wij de terugtocht in te zetten daar wij morgenvroeg zeer vroeg van onder de wol moesten wegens een afspraak om 4 uur om korhoenen te gaan fotograferen. Dankzij Heiki kunnen wij dit gaan doen samen met een gids die ons naar een baltsplaats zou brengen. Na alles te hebben ingeladen keek ik nog eens voor de laatste maal noordwaarts en zag ik plots toch enige beweging in de lucht en ik vermoede dat het noorderlicht was.

In een snel tempo alles terug uit de wagen en na het nemen van de eerste foto en deze te checken op het schermpje zagen wij duidelijk dat het inderdaad het witte noorderlicht was (op het scherm was de groene vorm duidelijk te zien). Deze maal was het te zien over een grote oppervlakte en steeds bewegend. Na een reeks foto’s te hebben genomen en te hebben genoten van dit moment rijden wij terug naar de blokhut want het is ondertussen reeds na middernacht, het zal een zeer korte nacht worden.

Woensdag 30 maart:
Vandaag verlaten wij Kuusamo om naar ons volgende bestemming te gaan maar eerst, zoals ik reeds vermelde, vroeg op om op tijd te zijn voor onze afspraak. Om 3u30 rinkelt de wekker ons wakker en in snel tempo maken wij ons klaar zodat wij om 3u50 in Kuusamo staan wachtend op onze gids komt deze om klokslag 4 uur aan en wij volgen de man aan een goede snelheid richting Russische grens naar een afgelegen terrein (alles is daar afgelegen). Boven op een heuvel aan een grote open ruimte staan 3 fotohutten, 2 hutten waar men kan zitten en eentje waar men moet in liggen. Wij nemen een hut waarin men kan zitten de gids neemt de lighut. Nu is het een kwestie van wachten tot het klaar wordt, na geruime tijd zien wij inderdaad de eerste korhoen aanvliegen en gaat zich in een boomtop zetten aan de rand van de open vlakte. Nadien komt er nog een tweede en kort daarop een derde korhoen. Na een tiental minuten en bij het verschijnen van de eerste zonnestralen komt de eerste korhoen naar beneden gevlogen om zich voor de hut op de grond te zetten en op een mum van tijd komen er vanuit alle hoeken plots verschillende korhoenen toegevlogen om zich bij de eerste te voegen, wij telden zo een 12 tal vogels allen van het mannelijk geslacht.

Dadelijk werd er overgegaan aan hun dagelijks baltsritueel, per twee recht over elkaar en imponeren maar, prachtig om te zien maar moeilijk om te fotograferen daar ze steeds in beweging zijn. De hennen van de korhoen hebben wij niet gezien daar het nog maar de eerste dagen zijn dat de balts begon en de hennen komen maar nadat de balts zo n tweetal weken aan de gang is. Hoe later de balts hoe heviger de gevechten, maar dat neemt niet weg dat het er soms al hevig aan toe kon gaan, prachtig schouwspel. Ik vermoed dat het ongeveer 1 uur heeft geduurd en de vogels vertrokken al even snel als dat ze waren gekomen. Moe maar tevreden keerden wij na deze show terug voor ons ontbijt en een lekkere kop koffie. Tijdens het ontbijt zei er een andere gids dat er niet ver van Ruka een paar dagen geleden twee laplanduilen waren gespot en toonde op een map de juiste plaats. Na te hebben afgerekend voor ons heerlijk verblijf en het voortreffelijk eten reden wij richting Ruka om er op zoek te gaan naar de laplanduil. De plaats waar ze hebben verbleven hebben wij gevonden, dit konden wij duidelijk zien aan de duiksporen in de sneeuw, maar de vogels zelf niet. Vermoedelijk ging het hier om een koppeltje en zullen ze dieper het woud zijn ingetrokken om er te beginnen nestelen. Dus bollen wij het af richting Posio om daar onze inkopen te doen voor de volgende dagen, vanaf nu moeten wij zelf voor ons eten zorgen.

Ons volgend verblijf is een riante blokhut met hier ook alles erop en eraan. Het huis is eigendom van een Japanner en heeft Heide, dochter van Luc, gevonden via Airbnb. De man die ons is komen halen in Rovaniemi woont een paar kilometer verder en houd toezicht op dit huis, onze huurwagen is trouwens ook van de Japanner. Door het zachte weer (dagtemperatuur juist boven het vriespunt) van de afgelopen dagen liggen de wegen, die in de zon liggen, er beter bij, maar de weg naar ons verblijf ligt tussen de bomen en is nog nog vol ijs en is zelfs te voet niet begaanbaar dus voorzichtigheid is nog steeds geboden. Het huis heeft vijf riante slaapkamers, 3 sauna s, een hot-tub, twee snowscooters er staat een mastodont van een telekuvikachel in de living een keuken met alles erop en eraan, een pracht uitzicht en geen huis te bespeuren in de omgeving dus zeer rustig hier. Onze eerste wandeling gemaakt in de buurt wat niet al te gemakkelijk is in de diepe sneeuw met ons fotomateriaal en ik heb een paar keer gedurende de resterende periode de sneeuw van kortbij gezien. In de sneeuw hebben wij duidelijke sporen gezien van vos en zelfs wat wij vermoeden van een veelvraat. s Avonds konden wij wederom het noorderlicht aanschouwen en soms met kleur in.

Donderdag 31 maart:
Deze dag blijven wij gedurende de ganse dag in de buurt van ons verblijf en maken wij wandelingen waarbij we bij onze terugkomst het verblijf vinden van een ruigpootuil waarvan we foto s kunnen nemen zonder dat wij hem storen. In de aanliggende vijver zitten een paar visvallen waar de kortste buurman dagdagelijks verse aas komt aanbrengen, hier vinden wij bij het ophalen van een van zijn vallen een jonge snoek (ongeveer 50 cm) en in een andere eentje van ongeveer 1 meter groot. De kleinste krijgen wij om op te eten en ik moet zeggen hij heeft ons gesmaakt.

s Avonds hebben we geen geluk met het noorderlicht het is de eerste maal bewolkt en de meters voor het noorderlicht stonden juist hoog wat betekende dat het ideaal zou geweest zijn om het noorderlicht perfect te kunnen zien. Dit konden wij controleren via het internet op de site www.aurora-service.eu

Vrijdag 01 april:
Vandaag mijn laatste dag in Finland want morgenvroeg keer ik huiswaarts terug, Luc zelf blijft nog een week op deze plaats want morgen komt zijn voltallig gezin naar Finland om er zijn zestigste verjaardag te vieren. Dus vandaag inkopen gaan doen met mijn broer in Rovaniemi maar wij maken van de nood een deugd, wetend van de website tirra, dat er een twaalftal wilde zwanen momenteel verblijven aan de rand van de stad. Hiervan een paar foto s gaan nemen alsook van een koppeltje waterspreeuwen waarvan de man zich regelmatig liet horen met zijn beste melodietjes.

Daarna naar het kerkhof van Rovaniemi om te kijken of er geen kruisbekken of pestvogels aanwezig waren maar hier hadden wij geen geluk, geen levende ziel te bespeuren. Het kerkhof van Rovaniemi staat vol met een grote verscheidenheid aan bomen en struiken en is in de herfstperiode een feest voor trekvogels vanwege de grote diversiteit van bessen en zaden daarom ons bezoek aan het kerkhof, daar de zomervogels stilaan terug kwamen naar Finland en er de resterende zaden zouden komen eten. Na ons kerkhof bezoek gaan inkopen doen en s avonds nog eens voor de laatste maal aan nachtfotografie gedaan. Nadien hebben Luc en zijn vrolijke bende het geluk gehad om het noorderlicht te bewonderen in zijn volle pracht. Maar niet getreurd, ik keer zeker nog eens terug in de winter om het noorderlicht te gaan bekijken en te fotograferen en dit zal zeker niet te lang duren!

Zaterdag 02 april:
s Morgens heel vroeg uit de veren om mijn vlucht te nemen huiswaarts, deze maal gaat mijn vlucht naar Parijs. eenmaal daar aangekomen viel mij op dat het daar maar een vuile bedoening is, dit was de vuilste luchthaven die ik ooit ben tegengekomen en dan nog niet te spreken van de treinreis van Parijs naar Brussel. Maar uiteindelijk blij dat ik veilig en wel thuis ben geraakt.